Jury nomineert drie schilders pur sang voor de Wolvecampprijs 2022
dinsdag 30 augustus 2022
Begin juli kwam de jury van de Wolvecampprijs 2022 in Hengelo bijeen om drie kunstenaars te nomineren voor de twaalfde editie van de tweejaarlijkse Wolvecampprijs. Na uitvoerig beraad kwamen zij tot het unanieme besluit om drie pure schilders te nomineren:
Ricardo van Eyk, Nazif Lopulissa en Hend Samir.
De juryleden zijn:
- Stijn Huijts, voorzitter, (directeur Bonnefantenmusuem Maastricht)
- Sam Samiee (kunstenaar, winnaar Wolvecampprijs 2018
- Hadassah Emmerich (kunstenaar)
- Joke de Wolf (kunsthistoricus, schrijft over beeldende kunst, cultuur en meer voor dagblad Trouw, De Groene Amsterdammer en andere publicaties)
- Marieke Sanders (collectioneur)
Hierbij het juryrapport:
Ricardo van Eyk
Ricardo van Eyk (1993) gebruikt materialen die recht uit de dagelijkse stedelijke omgeving lijken te komen. Hij haalt systemen en objecten die het reilen en zeilen van het hedendaagse leven ondersteunen uit hun context, en transformeert ze doormiddel van subtiele schilderkunstige aanpassingen tot nieuwe, autonome wezens.
Van Eyk maakt architecturale installaties met gebruik van fotografie, beeldhouw- en schilderkunst, die spelen met het idee van binnen- en buitenkant. Door noeste industriële constructies, met gebruikssporen van zwaar werk, samen te brengen met delicate kleuren en vormen, creëert Van Eyck een poëtische, dissonante ruimte die vragen over arbeid, industrialisatie en semantiek oproept.
Van Eyks praktijk toont de verschillende krachten die bestaan binnen de schilderkunst, en verbindt het medium met andere kunstdisciplines en tijdvakken. Het resulteert in een intieme, schilderachtige esthetiek buiten de conventies van het kader.
Hend Samir
Hend Samir (1986) is een schilder die haar medium, de verf, zijn eigen gang laat gaan en die verf tegelijk tot in de kleinste details onder controle heeft. Haar werk is monumentaal, de verhalen die ze ermee vertelt zijn intiem, een tegenstelling waarmee ze de toeschouwer betrokken maakt bij het werk. Ze suggereert ruimtes en situaties waar mensen samenkomen of alleen zijn, zich verhouden tot elkaar en zichzelf. Samir zet in haar schilderijen een droomwereld neer die soms doet denken aan de methodes van de Surralisten, maar deze wereld is wel degelijk heel expliciet haar eigen. De jury waardeert Samirs aanpak de gekozen weg verder te onderzoeken en wil haar met deze nominatie daarin ondersteunen.
Nazif Lopulissa
Vrolijk, kleurrijk, speels, als een magneet trekt het werk van Nazif Lopulissa (1991) je oog. Een echte schilder denk je, die zich verwondert over vorm en licht en hoe dat te vangen op doek. Maar er is meer: al zijn werk straalt datzelfde vrolijke, speelse karakter uit. Geraffineerd eenvoudige, herkenbare vormen uit zijn jeugd worden met veel fantasie op allerlei manieren uitgewerkt!
Gefascineerd door de manier waarop zijn jeugdherinneringen zijn fantasie in werking zet, zoekt Nazif de grenzen op om te ontdekken tegen welke beperkingen je aanloopt in de weergave ervan in het dagelijkse leven. Die zoektocht naar de balans tussen herinnering en werkelijkheid maakt het werk interessant, de vrolijke kleuren van de schilderingen maken blij en doen verlangen naar de vrijheid van de jeugd.
